Zaimli Şiirleri - Şair Zaimli

GÜLÜM!..
Her Seher de serin
serin yağan yağmurlar,
değdikçe o güzelim
yapraklarına gözlerim yağar
Ağlamaz diyorlar ama

GÜN BU GÜNDÜR.
Susuz zambaklar çeşmeden su içecekler
Gün sonu yorgun düşer börtü böcekler
Çam gölgesinde uyur en nadide çiçekler.
Başkasının yaktığı ateşi ,bir sevgi öldürür.
Dünya fani can olmaya bak gün bu gündür.

gün ışığında ...
Kıskanırlardı hep yıllar ikimizi
Her mevsim baharı yaşardık.
Üşürdü dağlar ağustos sıcağında,
Gecelerimiz uzanırdı.hayalin erişdiği yere
bu akşam,nasıl şenlendin ey kalbim?

Gün ışırsa unutma beni,
Erguvan ışıklı kıyılarda hep yalnızım.
Yavan ömrüme taş bastım sensizim.
Yıldızların Hazzıyla ben de bensiz'im
Alışamıyorum sensizliğe,vede sessizliğe
Karanlıkta Büyüdükçe büyüyor sensizlik

Gurbet!

Yine bu "Gurbet elde akşam oldu"
Sevdiğim gül yüzün neden soldu
Beni bu Kahrolası bu gurbet öldürür
Tutmuyor dizlerim beni yollar süründürür

Güzel yaşayın!
Baksana,Bu Dünyada kendi dünyasında .
Her gece benimle olan şiirime benziyor.
Ağlama sesimle uyanıyorum.ey şimşekler
Kimi,boş kaşığı yudumlar,kiminin karnı tok

Güzelsin !

Kapayın perdeleri soğuk duavrlar beni gizlesin.
Ağla göz yaşım ağla ki,mazin senin o
halini özlesin.
Güneş doğdu sen çıkmadın gün yüzüne

Ne gökteki melekler sussun,
Ne de yerdekiler sessiz dursun.
Yer yerinden oynasın,
Kainat selama dursun.
Bu gelen Habib-i Kibri-ya,
Bu gelen alemlere rahmet,

Et kainatı teeccüple temaşa
Hakkın huzruna varacaksın
Gede de olsan bu cihana paşa da
Dön kıbleye mümin gibi mümince yaşa

Hançer..
Bazı Akşamlar,
Gece Gelen gül gibi,
Eski Dosta benzer.
Neşe ile başlar
sözden anlamaz gider