Zafer Aydaş Şiirleri - Şair Zafer Aydaş

mezopotamya sular altında bir plastik
ben geldim diye mi?
örtülmüş üstü
köşe taşlarında
görüyorum sular altında
acınası

(öğrencim elif güneş’e) elif kız sarı bal rengi gözleri saçının teninde bittiği yerde altın madeni elif kız sarı bal rengi gözleri çam ormanlarından gelir nehrime süzüle süzüle kar sularıyla gelir iklimden iklime yazılır onun şiiri soranlara derim bal rengi gözleri rıhtım gibi oralarda çam gölgeleri bir tarafı kozalak bir tarafı gri bulut elif kız sarı bal rengi gözleri kendini yazar yokluğa doğru hala atla sürülür onun umut tarlaları soranlara susmadan derim elif kız sarı bal rengi gözleri bağlı saçları bağlı ömrü gibi dağlardan umuda ıssızı sevmez aklı kadar güzeldir niyetleri kelime dağarcığıyla sınırlı hayalleri şöyle bir koşar boşluklarda şöyle bir isyanlaşır sevmeleri elif kız sarı bal rengi gözleri saçının teninde bittiği yerde altın madeni zafer aydaş

ben de kalabalık bir mahalleye yerleşeyim dedim
beton kutucuklardan birini seçtim
onlar gibi ben de yıllarımı borçlandım
faturalarımı ödedim
sonra birden
hanem sessizleşti

"Bahçenin harımıyım
Ben sana varır mıyım
Sen ettiğinden utan
Ben yarsız kalır mıyım"

"ne münasebet efendim"
diye kandırdın...
vallahi kandırdın billahi kandırdın

limonata dedin nane yaprağı bir de
tırnakların da geri kalmadı küçük kulakların da bu işbirliğinden.

yağmurları seviyoruz beraberce
beraberce nice dertler ve neşeler
çerçeveleşti ufacık mazimizde

geceye dolanır aya küser
ve üzerdik hasreti saatlerce

oysa kirpiklerimi
hırsla diriyordum göz yaşlarıma karşı
sen de o derece inattın
mahvoldum bu mevsim
harama benzer yağmurları

bu bulutsuz havada
ayaz tutsağında
hararetli bir sevdanın teridir vücudumuzdaki TUZSU TUZSU

boş ver korkuyu
bak seninim

şimdi bu denizde duruldu dalgalar kocaman bir ahmak gibi yatıyor önümde gök mavi deniz mavi zafer aydaş

karga senfonileriyle girdim
yalnızlık şehrine
kara kaşlı kara gözlü bir trenin
asılaraktan pencerelerine
şimdi sensiz ve kimliksizim
tutuklandım soğuğa