kış akşamlarıyla kavga ederken rüzgar
hangi yaprak düşmüş sokağa diye düşünürken
eski ve temiz bir güzelliğin yanından geçtim
yalnızlığı bana benziyordu
gölgesi kendi halinde bir acıda anısız...
pencereler bu saatte kimsesiz bir çocuk gibi bakımsız
hadi bir iyilik düşün zarasız serseri diye iç geçirirken
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta