yüzmesini bilmeyen küçük bir tabut gibi toprağa batıp çıkıyorum
içine sığındığım dünya her fırsatta benimle dalga geçiyor
kıyıya vuruyorum
başım dönüyor
kusabiliyorum
gözlerimi sarkıtabileceğim uçurum arıyorum kendime
beni arkamdan vuran rüzgar midemi bulandırıyor
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta