Yusuf Tuna Şiirleri - Şair Yusuf Tuna

Galu Bela'da söz verdin,
Hakka verdiğin sözü tut.
Hakkın cemalini gördün,
Hakka verdiğin sözü tut.

Yaratıcıyı bilmiştin,

Ey gönül tasa çekip sakın yanma,
Allah’ı sevenleri bulsak yeter.
Bir Yunus Emre olamayız amma,
Onun gibi hak yolda olsak yeter.

Levh-i mahfuzda olan kalem gizli,

Hakka gönül verip bağlanmışım ben,
İman ehli olanlara eyvallah.
Hakkın aşkı ile dağlanmışım ben,
Hakka bağlı kalanlara eyvallah.

Elbetteki Yüce Mevlamız Kadir,

Bir gün namaz kılan biri Mecnuna:
Ne beni gördün ne selam verdin der.
Mecnun; Leylanın aşkıyla görmedim,
Hak aşkıyla beni nasıl gördün der.

Özümüz yanıyor, gönlümüz karda,
Ateşle bağrına basılan benim.
Sevdamız Mansur oldu yürek darda,
Enel Hak diyerek asılan benim.

Bülbül iken minnet etmedim güle,

Haset en kötü duygulardan biri,
Haset etmekten sakınmamız lazım.
Haset demek yüreğimizin kiri,
Haset etmekten sakınmamız lazım.

Hasetlik insanlar için kötüdür,

Hallacı Mansur Enel Hak diye söylediği için,
Beş yüz sene peygamberimizi görememiş.
Özde bu sözü kıraat eylediği için,
Beş yüz sene peygamberimizi görememiş.

İdam edilince ruhlar alemine varıp,

Ay misali karanlık gönüllere,
Işık gibi özden yansır sevdamız.
Yürekte açan mevsimlik güllere,
Işık gibi özden yansır sevdamız.

Seyir eyleyen gözü aydınlatır,

Şu dünyada mazluma atılan ok,
Karşılığını mutlaka alacak.
Zalimin ahrette kurtuluşu yok,
Zulüm zalime karanlık olacak.

Şu dünyada belki karşılık bulmaz,

Yanında ölen olsa bakan olmaz,
İnsanlık ölmüş içimiz kararmış.
Binlerce olay olsa takan olmaz,
İnsanlık ölmüş içimiz kararmış.

Nemelazımcılıkla kararmış göz,