Ben bir ağaç iken;
Paltolar var
Dik yakalı amcalar
Gacırtılı kapıları evlerin
Sokaklar, sokak daha...
Ve sen beş aylıksın henüz
Yokluğunun başladığı yerde tükeniyor nefesim,
Varlığının başladığı yerse,
bana hep Mayıs,
Sen olmasan da,
biz senle ayrı olamayız!
Sen benim arayışım değil,
Kendimi sana adayışımsın,
Ama görüyorum ki,
Işıkların bana sönük,
yada;
lambaların kendine dönük.
delilik, geçmiş zamanların çocukçası
ne ömrüm yeter şimdi, ne gücüm
hakikat şu ki;
delilikle alınır ancak
yitik bir sevda dan öcüm
İçimde ki mor kiraz ağaçlarından,
Mavi çilekler toplayan,
Sarışın, kıvırcık saçlı kız çocukları var,
Anneleri olmayan...
ayaklarının baş parmaklarından öpüyorum onları...
Anlayamazsınız!
Belinin incesin de
Küçük, kalın ellerim
Belinin incesin de
Küçük, kalın bir resim
Yukarı doğru, dar bir patika omurların
Herkes gidiyordu,
Ben kaldım,
Sevindim,
Yetindim kalanlarla,
kalmayanlara da, sevindim,
Dar ağacın da bütün masumluklar,
Duvarlarımın etine saplı gözlerimin çivileri,
En güzel hayal,
En güzel yerinde odamın
En güzel çiviye asılı,
En güzel resim
En güzel,
seninle yapabilirdim bunları biliyorum,(biliyorsun)
Bilişlerime haksızlık ediyorum,
Sana ve kendime de,
Onu da biliyorum, (biliyorsun)
Adını bilmediğimiz ağaçların,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!