Yusuf Içel Şiirleri - Şair Yusuf Içel

3 güvercin vurdun gökyüzünden
nehirden elmayı attın karşı kıyıya
uyandı demircizade mezarından
hadi dinlen!
3 beyaz nefes çekti aralıkta cin
sokaklar soluk derin

Lunaparkta çocuklar vurulursa
Masal
Yıldızların altında vurulursa
Şiir
Denizlerin ortasında bir teknede vurulursa
Roman

biraz papatya alabilir miyim ömründen
saçlarına takacağım son yaprağını
güzel yakışacak
sardunyaları sana gülümserken yakaladım
koparmayıp getirdim kalbimdeki kökleriyle
tutun, koynunda sakla açılacak

mars kendini vurmuş intihar çiçeği
hayata yakın ve çok uzak
yıldızlar pencerede özlemekten yorulmuş sevgili
ağlamaktan gözleri solgun ve hünerli
nebula derin ve yitik

beklemekten dut ağacı olmuş
çiçek açmamış
öyle dedi erenler
...
dedim ki
dutun kendisi çiçek değil miydi?

kafam nükleer kazanı
kalbim aşırı yükten yanmış trafo
ağlamak istiyorum
mevzu yalnızlıktan değil
yalıtkanlıktan

O ilkyaz günleri
Kızıl zamanları
Dalında neşenin
Her şeyin güzel olduğu vakitler
Sonra fırtına günleri
Ve sol yanında kan kırmızı iz

kırmızı kibritin alevi
rüzgarlar boğuntusunda
savruldu sokaklara
...
deniz kıyılarında
sigara yakacaktık

Yapmayın, kıymayın sevdiklerinize
Atmayın çöplere
Yüzyıllar geçse de doğada kaybolmuyorlar
Suya havaya karışıyorlar
Bir ah olup içinizde geziniyorlar
Yapmayın, kıymayın sevdiklerinize

sana koronadan sesleniyorum
hayatın kederinden, insanın yetmezliğinden
...
sana kolonyadan
bir de üşüyen ellerinden
....