Siz de mi yanıldınız?
Böyle zamanlarda
Bir dost eli ne kadar sıcak geliyor
Dokunsaydı biri her şey çok güzel olacak diyip
Ağlardım, lütfen gitmeyin, kendim
Birazdan biri kapıyı çalar
Gözlerimde yarım kalmış yıldızların ışığını
Bir karıncanın amansız telaşını
Parçalanmış yorgun cesedimi unutup
Şimdi gitme zamanı
Çok uzaklara
Milattan önce açan çiçeğin yanına
Aşktan yürekleri şiş zengin şairler
Altlarında son model kalem
Yıllanmış Fransız şarabı tadında
Manzara aşka sıfır
Git ona juliet
Romeo’ yu çıkartacak karşına
Aşk mı unut gitsin
Geçmiş mi at gitsin
Adam insan olamadık mı
Bazılarına şu hayatta
‘Doğrusun de’ bırak gitsin
- adam olanları da gördük kendini beceriyorlardı aynalarının önünde-
güneşimizi çaldılar
bu yüzden görünür yıldızlar
sanmayın, yalnızca görünürler
çok uzaklarda bizim
göğümüz yoksul göğümüz yoksun bizim
güneşimizi çaldılar
Dila bir başına derinden
Ölümler geçiyor geceden
Yaşamak tutuyor içinden
...
Dila, her sabah yüreğinden başlıyor
Yeniden
harabe evlerin içi kadar
yorgun, yenik
hayalet şehirdi hayat
çocuk katili militanların
allaha açtığı el kadar samimiyetsiz
gözyaşların çamurlara dönüşmesi kadar adaletsiz
Hayat kimsenin değildir
Önce çocukluk gider sonra yaşananlar
Ardından yaşanmayanlar
Geçip gider insanlar, dostlar
Kalakalırsın kendinle yalnız
İçinde tutunamadiğin iz
tam aşık olacağım
çay söylüyorsun kendine
saçların gibi demli
bakışlarında bir martı ölü
yüzlerce simit yaralı
gazeteyi açıp okuyorsun
Kim kalbine fısıldadı da halen inanır oldun
Yaşamın yüceliğine
Sonsuz aşkların güzelliğine
Söyle kim
Şiirler mi suçlu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!