Hayat kimsenin değildir
Önce çocukluk gider sonra yaşananlar
Ardından yaşanmayanlar
Geçip gider insanlar, dostlar
Kalakalırsın kendinle yalnız
İçinde tutunamadiğin iz
tam aşık olacağım
çay söylüyorsun kendine
saçların gibi demli
bakışlarında bir martı ölü
yüzlerce simit yaralı
gazeteyi açıp okuyorsun
Kim kalbine fısıldadı da halen inanır oldun
Yaşamın yüceliğine
Sonsuz aşkların güzelliğine
Söyle kim
Şiirler mi suçlu
O ilkyaz günleri
Kızıl zamanları
Dalında neşenin
Her şeyin güzel olduğu vakitler
Sonra fırtına günleri
Ve sol yanında kan kırmızı iz
kırmızı kibritin alevi
rüzgarlar boğuntusunda
savruldu sokaklara
...
deniz kıyılarında
sigara yakacaktık
Yapmayın, kıymayın sevdiklerinize
Atmayın çöplere
Yüzyıllar geçse de doğada kaybolmuyorlar
Suya havaya karışıyorlar
Bir ah olup içinizde geziniyorlar
Yapmayın, kıymayın sevdiklerinize
sana koronadan sesleniyorum
hayatın kederinden, insanın yetmezliğinden
...
sana kolonyadan
bir de üşüyen ellerinden
....
Yanlış pas atabilirsin
Top avuta da çıkabilir
Ama ben saha kenarında top toplayan çocuğum
Tribünlere oynayanlar, tribündekiler gittiğinde
Bir ben kalırım orda, bir de...
Gelirsen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!