Şu ağır hengâmede
Dayanağı olmalı insanın
Belki koca bir ağaç,
Veya küçük bir dal.
Değilse nasıl geçer
Hayat denilen üç günlük masal…
Anladım;
Yanında yerim
Sıradan alışkanlık
Sigara içmek gibi…
Derin bir nefes çekip,
Pervasızca üflenen
Yarısı içilmiş bir sigara,
Bir bardak çay ile masanda
Gözlerini kapatırsın...
Hayaller ve mutluluk...
Başın öne düşer zamanla
Ve düşlerin devamında bir rüya
Devlet malı yeyip semiren eşek
Vurursun sırtına, palan beğenmez
İşlemeli yastık, ipekten döşek
Altından bağlasan, kolan beğenmez
Kırıtır yürürken çafcaflı bacı!
Aşk…
Nefes Almak Bir Hasret Türküsü İle...
Yaşadığı Cendereden Çıkış da Biraz...
Ve Hayal Kurmak Bir Şairin Ülküsü İle...
Bir gün...
Varlığını bile bilmediğin biri yola çıkar...
Bezm-i elestte yapılmıştır sözleşme...
ve Kâlû belâdan başlamıştır yolculuk...
Gelir seni...
Kazaya da…
AŞKı İspata Ne Gerek...
Yürekte Demlenir Asi Bir Bakış...
Bazen Asude Bahar Eder Seni CANda...
Bazen de Zemheri Bir Kış...
Sevgili...
Doldur Hele…
Demli Olsun Çayımız
Ve İnce Belli Bardakta…
Limonlu... Şeker Atma
Ki Sıradan Olmasın…
Ürmeye başladı dağların iti
Kanlı kefenlerden biçtik bugün de
İnsanlıktan çıkmış, sırtında biti
Şehadet şerbetin içtik bugün de
Adamlık kalmamış, elinde keleş
Bugün karasın İstanbul
Bulutların kap kara
Senden ayrılıyorum
Karartsan günü ve geceyi nafile
Benim önüm aydınlık
Güneşime doğru yolum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!