Her yer ölüm kokuyor,
Her tarafta kan...
Küçücük çocuk aklımla
Bir kement atıp en yakın yıldıza
Gitmek istiyorum şu yalan dünyadan...
(23.03.2015)
Ben seni dünyada sevmemeliyim
Tılsımı bozulmamalı sevdanın
Dünya yalan...
Gerçek olmalı sevdam
Hep uzak olmalısın benden
Sana, bana, bize dair
Sen geldin
Ay geldi seninle…
Tüm yıldızları yandı göğümün
Çözüldüm sen ile
Çözüldü yüreğim
Ve ilmek ilmek oldu kördüğümün
Bir sabah uyandım
Yangın yeri her taraf
Ortalık kızılca kıyamet
Gaiplerden bir ses yükseldi
Ey insanlık
Sebepleri bırak
Can kalmadı bedende
Aklımdasın ahuzar
Kaybolmuşum ben sen de
Yıldızlar da kayıplar...
Katran karası günler
Fakir BEBEĞİN İçemediği Sütü,
Zengin Kedisine İçiriyorsa...
Körse, Sağırsa, VURDUMDUYMAZSA İnsanlık...
Bir Çocuktan Esirgediği Sevgiyi
Köpeğe Veriyorsa Başka Bir AYMAZ...
Ve Eziliyorsa Üç Kuruş İçin Çocukluğum
Kimi çocuk, kimisi genç, kimi de haddi aşmış
Ama herkes ölüm yaşında...
Son bulacağı aşikâr tüm gülüşlerin
Bir musalla taşında...
Neden çocuk…
Neden kıydılar sana
Bir sapandı istediğin
Birkaç kırık misket tanesi
Tutup götürdüler senden
Anneni, babanı, oyuncaklarını
Orada Olmalıydım Şimdi
Boynum Bükük, Gözlerimde Yaş
Salkım Saçak Ve Titrek Bir Yürekle
Nefesime Nefes...
Sesime Ses Katmalıydım
Sen Kovuncaya Kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!