Yıllar oldu seni gurbete gömeli İstanbul,
Vazgeçtim sanki sana dair ne varsa.
Yirmi beş yaşındaydım,
Ve ağlayabilecek kadar çocuktum.
Bir tek sen duyuyordun
Tipilenmiş gözlerimde ki ıslak ağıtları.
Karıncalı ayaklarımın sakıncalı gidişlerini,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
