Yüreğimdeki yalnızlığımsın

Yüreğimdeki yalnızlığımsın benim.
Dünden bu güne, koskoca bir mazi yatar,
Ömür hazinemde.
Son olmayan, sonu olmayan,
Sonsuz hatalar dizildi bak karşıma.
Hayat gül yaprakları sermedi,
Tabi ki yollarıma.
Yürüdüğüm yollarda, dikenler serildi,
Hep güzergahıma.
Kanayan ayaklarımdı ama,
Sızlayan yüreğim oldu aslında.
Gülmeyen yüzüm, ağlayan gözlerim,
Tutuklu kaldı aynalarda.
Sonbaharın sararan yapraklarını,
Savuruyor rüzgar yol kenarlarına.
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Bir keman ağlıyor.
Makberi hatırlatıyor sanki.

Yüreğimdeki yalnızlığımsın benim.
Gelincikler, papatyalar, sıralanmış,
Nehir kırağına boylu boyunca.
Penceremin pervazına, bir kelebek kondu.
Ebruli kantlarıyla, hâlâ umut var dedi,
Sanki bana.
Gözlerim uzaklara daldı.
Gri karışımı mor bulutlar,
Gökyüzünün, dağlarla birleştiği noktada.
Ben , baktığın yerde olacağım.
Bıraktığım yerde kal ne olur demiştin ya,
Hani bana.
Baktığım yerler sensiz şimdi.
Ben bıraktığın yerde yaşlanıyorum anlasana.

Yüreğimdeki yalnızlığımsın benim.
Ben seni yaşıyorum hâlâ,
Günahıyla sevabıyla.
Biliyorum sevgili, bu aşkın ızdırabı,
Yapıştı yakama.
Ateşten bir gömlek giydim, gözlerine,
Baktığımda.
Herkesin olduğu, ve hiç kimsenin olmadığı,
Bir dünyada yım şimdi.
Yorgun kalbim taşıyamıyor,
Artık bunca kederi.
Kulaklarımı sağır eden bir suskunluk.
Gözlerimi kör eden yokluğun,
Kaldı bana, yalnızca.
Son olmayan, sonu olmayan,
Sonsuz hatalar dizildi bak karşıma.
Baktığım uzaklar sessiz.
Ben bıraktığın yerde yaşlanıyorum.
Ben sensiz, sen bensiz.