YÜREĞİM KAFESTE KALDI
Dokunmayın bana Yaralıyım zaten.
Gönlümü koymuşum Bir kafese tünüyor Sensizlikten bir umut. Kalsın orda bir yanım Unut onu derken
Bir yanım
Feryat figan edercesine. Anlatamıyorum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta