Yunus Öndoğan Şiirleri - Şair Yunus Öndoğan

Hani bazen hayal kurar ya insan.
Geçmişin gölgesinde,
Bir solukluk mola verir ya insan.
İşte o anda canlanır koskoca mazi.

Bitlis gibiyim artık...
Hasrete Dideban Dağında,
Sevdaya Cemo'nun Bağında,
Özleme Seydo Bulağında akmışım.
Korkuyu Altunkalbur soğuğunda,

Asil bir ruh taşır bünyesinde,
Soylu bir Beyefendidir Bitlis'im.
Kadim Kent yazar künyesinde,
Buram buram tarih kokar Bitlis'im.

Bitlis Kalesi bir yandan,
Dideban Dağı bir yandan,
Tüm ihtişamıyla,
Yırtar karanlığını gecenin.
Kar geceye yoldaş olur.
Ay ışığı en güzel haliyle

Bitlis'in yollarında,
O yarin kollarında.
Güneş batıyor yine,
Kalenin surlarında.

Gittiniz, beni birer birer terkettiniz.
Gurbet illerini mesken tuttunuz.
Yılda bir kez yanıma geldiniz.
Bilmem ki gurbette neler buldunuz?

BİTLİS'Lİ DERİM

Nerelisin diye sorsalar bana,
Başım dik şekilde Bitlis'li derim.
İçinde vefa ve dostluk yan yana,
Ne zaman görsem bayram ederim.

Sabah kahtım yatahtan
Gettım yıhedım yüzümi

Oğıl yaşım geçti
teyi hefselem kalmedi
yerımdan terpenmağe
hefif bir yel esende

BİTLİSLİ OLMAK

Kış mevsiminde
sabah uyanınca
kar az mı yağıyor
çok mu yağıyor diye