Yunus Öndoğan Şiirleri - Şair Yunus Öndoğan

Beni bırakıp gittin oğul
Ciğerimi yaktın oğul
Daha gencecik fidandın.
Bir gül gibi kokardın.

Sen cennet çiçeğimdin.

Yürüyorum kaldırımlarda
Ürkek bir serçe edasıyla.
Usulca attığım adımlarda.
Başımda mazinin sedasıyla.

Gitmiyor ki gözümden halin.

Gönül akar Bitlis sana
Süphan, Nemrut, Didebana
Alem tapu olsa bana
Ben tutkunum Bitlis sana

Bağrında yatar evliyalar

Bir derviş heybesindeki
Ağırbaşlı suskunluk konar
Ortasına gecenin
Sessiz çığlıklar yükselir
Beş minareden
Ve ay ışığı içeri girer

Gerçekleşmesi imkânsız,
Bir ihtimaldi belki.
Belki de pembe bir hayaldi,
Sana dair ne varsa sol yanımda.

Bir dünya hayal ediyorum:
Ayhan Işık ve Sadri Alışık abilerimizin,
Siyah beyaz Yeşilçam Filmlerinde bahsettiği,
Pembe Panjurlu evin balkonunda,

Bir duruşu olmalı insanın
Zulme karşı eğilmemeli
Başı dik olmalı eğri değil
Yanında olmalı her mazlum canın...

Bir duruşu olmalı insanın

Kaderimin beyaz sayfası
Gözlerimin nuru, sefası
Seksen bir vilayetin hası
Bir efsanesin güzel Bitlis

Geçip gittim feleğin yollarından.
Kalmadı yürümeye takatım.

Bir şehir düşün
tarih
her gün
yeniden canlanır
sokağında
caddesinde