Yunus Öndoğan Şiirleri - Şair Yunus Öndoğan

Güvenme varına ve gençliğine.
Ne güzelliğine, ne de zenginliğine.
Aldanma etrafındakilerin çokluğuna.
Allah'tan gayrı dost bulamazsın.

Yarına çıkmaya yok ki senedin.

Cennet gülüşlü anam.
Senin ateşinde yanayım.
Başımı gül kokulu,
Sinene dayayayım.

Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.
Sinemizde umudumuz vardı ve imanımız.
Vefa tüter gül kokardı her yanımız.
Coşkun seller gibi akardı kanımız.

Kayıp kentin asi çocuklarıydık biz.

Tabipler anlamaz gönül derdinden.
Yer ve gök inler ruhumun sesinden.
Aşk denilen belanın bir nefesinden,
Yıkıldı tacım tahtım, kaldım biçare.

Yedi iklim yedi kıta.
Hepsi gebe bir tabuta.
Yağmur yüklü buluta.
Su verene aşk olsun.

Ay ışığı düşer memleketimin dağlarına.
Yırtarcasına gecenin karanlığını.
Usulca gökten dökülür karlar.
Örtercesine onun yalnızlığını.

Vakitlerden bir zemheri ayıdır.

Beni Adem bir garip alem.
Hepimizin atası baba Adem.
Aynı babanın evlatları değil miyiz?
İkilik, kötülük nedendir madem?
Aynı Allah'ın kulları değil miyiz?
Yunus Öndoğan

Ayrı gayrı değiliz hiç birimiz.
Aynı topraktan yoğrulmuşuz hepimiz.
Kimsenin kimseye yok üstünlüğü.
Hep muhafaza et koru bütünlüğü.

İnsan insan yapan değerler vardır.

Bir yanım bahar,
Bir yanım kış.
Yüreğimde köz var.

Gece vardiyasında
Bir işçinin alnından dökülen
Onurlu teri
Nasıl seviyorsam
Seni de öyle seviyorum
Ey sevgili.