Koruya İnerdi Melekler: Dadiketin Bêl ê Miluk
Elleriyle açılırdı tomurcuklar;
Aşk, kalbine vurdu mu; gözden düşerdi melekler..
...
Koruya inerdi melekler,
Hangi yaşta olursanız olun; yaptıklarınızı takdirle izleyip hürmetle sadık kalan bir dosttur köpeğiniz.... Bu bile yetmez size; o dostunuzu dahi kendi istek ve emelleriniz için eğitme çabasındasınızdır. Hep böyle gitmez tabi ki birlikteliğiniz.. Yıllar birbirini izler; beraberce büyürken birileri de sizi eğitmeye, yönlendirmeye, kendilerine saygı gösterilmesini istemeye başlar... Siz köpeğinizle, birileri de sizle övünürken bile aslında; vermiş olduğunuz eğitimle kendini başarınızı dillendirerek kendi kumaşınızın kalitesiyle kibirlenmiş olursunuz... Ne köpeğinizin, ne de sizi eğitmiş olan için sizin başarınız öncelikli ve ehemmiyetli olamamaktadır hiç bir zaman. Oysa siz daha bir çocukken ve belli bir bilinciniz yokken dahi eylemlerinizi ebeveynlerinizden bile daha dikkatli takip edip size gıpta eden bir dosttur köpeğiniz... Kendi kibiri ve bir emeli olmaksızın... Yıllar geçer; siz büyümüş olursunuz; köpeğiniz de büyür.. Tüm yaşam alanlarına ve biçimlerine müdahalenize rağmen ömrü yettiğince dostunuzdur köpeğiniz.. Ya siz? Yani büyüyen siz ne oldunuz? Çocuk kalbinizde neleri tutabildiniz? Büyüdükçe değiştiniz; çünkü siz de eğitildiniz... Peki nasıl bir değişim oldu sizce? Halen o masum duru çocuk kalbinizden kalan bir şeyler var mı? Köpeğinizdeki sadakat ve hürmet kadar sadakatiniz ve hürmetiniz var mı? Köpeğiniz gibi dost olup sonuna kadar dost kalabildiniz mi? Düşünün elbette, bu karar kendinizin ama en azından şunu ben gönül rahatlığıyla söyleyebilirim: Birine köpek demek, daha çok köpeğe hakaret ve saygısızlık olsa gerek..
Mangal yürekliyim diye,
Tutuşturdun hasret ateşiyle.
Kısaldı bak ömür,
Kor olunca kömür.
Biraz daha sabret;
Tercihlerimiz yarınlarımızdır;
Yarınlarımız farkındalığımız...
Hatalarımız tecrübelerimizdir;
Tecrübelerimiz olgunlaşmışlığımız...
Ve dünlerimizde kalır;
Bugünlerde kederli yaşamışlıklarımız...
Delice seveceksin, delisin diye terk edileceksin; oh ne ala!
Yıldızlar da kaybolur gün doğumunda ama güneş olmaz aya..
Anlayamadın mı daha, kanatsız kuş olup uçamazsın havaya;
Sen de az biraz yağ katıversen de; yapışıp kalmasa tavaya..
Bizi halk seçti, halkın iradesine saygı gösterilmeli diyen her düşünceden vekiller! .. Halk gözyaşı istemiyor; barış istiyor, huzur istiyor. Halkın iradesine saygıyı, halk hepinizden bekliyor. Hani şimdi nereleredesiniz? Bize kolay günler için değil, böylesi zor günler için vekalet edemeyecekseniz; muhalif ya da iktidar olmanızın, koalisyon olup olmanızın hiç bir ehemmiyeti yok inanın.. Çünkü; her biriniz ayrı ayrı vekil seçilmiş olsanız dahi aynı refah temennisi, aynı hakkaniyet beklentisi ve aynı kaygıların çözümleri için meclise gönderildiniz. Hangi düşüncede olursanız olun; meclis halkın tamamının temsil ve karar organıdır. Herkes iktidar ya da muhalif yanlısı olmayabilir. Ancak hem iktidar hem muhalefet, ayrımsız ve koşulsuz halkın tamamının temsilcisi olarak hareket etmek zorundadır. Temsil kaabiletinizin olduğuna inanıyorsanız, tam zamanı, buyurun ispat edin. Yok eğer inanmıyorsanız; hodri meydan, bırakınız ve bırakın halk vekil adaylarını dahi kendi belirleyip listesini oluştursun. Böylece ne sizin seçilme kaygınız, ne de halkın temsil sorunu oluşsun. Gün, bugündür... Yarın çok geç olabilir... Sizin de çocuklarınız, torunlarınız aynı yarınlardan mahrum kalsınlar istemiyorsanız.. Evet, sizin çocuklarınızın ve torunlarınızın da geleceğinden bahsediyorum. O çatışma ortamı görmeyen, havasını dahi teneffüs etmeyen çocuklarınızın ve torunlarınızın gelecekleri ve kaybedebilecekleri endişesi hiç değilse barışın ve huzurun tesisinde biraz olsun çabalamanıza vesile olur. Gün bugündür; yarın çok geç olabilir.
Kaç yaz geçse de donar yağmayan kar;
Kışa ne hacettir, gönülsüzse yar.
Kaç bahar yaşansa da doymaz gönül;
Her ilkin bir de sonu var.
Sanıyorsan ki, hayatta her bir şey var;
Yanılırsın, yaşanamayanlardır yoklar..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!