YOLCULUK ŞİİRLERİ

Yolculuk işte bildiğin
Uzun bir yolculuk, sıradan
Veya kısa ama bayağı...
Ya bir adım bile atamazsın
Ya da bir saniyeliğine duramazsın
Kendini kaybedersin baktığında
Ama konuşamazsın...
..

Daldım derinlere,
Çıkmaz yeryüzüne,
Bilmem ki niye?
Bir kıskaç var kalbimde..

Kulağım seste,
Bitsin artık bu işkence,
..

Bilinmeyen yolculuk gelen bahar,
gök mavisi perilerin bu gününde
ve sessizce kirpiklerin arasında
mağaranın içinde bir ilahi duydum.

Uyudum uyandım binlerce yıllık
sarayında Dakyanusun, buldum
..

Çünkü düşle ulaştığım
Kasımpatı hal hatır soran
Gülüşün resmini yapabiliyorken
Gerçekle ancak elle dokunabiliyordum

Bilmek gibi bir derdim varsa
Gerçek
..

Sürgün yemiş dünya bostanına
Başlamıştır o anda sonsuz yolculuk
Unutma yaşama garantin yok
Ölümler geçti hayat sahiplerinden
Sürgün yemiş dünya bostanına
Başlamıştır o anda sonsuz yolculuk
Unutma yaşama garantin yok
..

Dirildik bir uykudan, fecri sadıkken henüz.
Benliği gördük aynada, aynada rezil bir yüz.
Farkettik ki yokmuş hakikatten büyük hazine,
Ve pişmanlık, içi kanla dolu bir hazne!

Fezada yolculuk var, onadır bütün bir nizam.
Arzda bir cehalet var, gaflettedir beşeri yaşam.
..

Benim siyasetim ne fikir edebiyatı,
Ne babadan sağcılık, ne yoldaştan solculuk.
Asıl çıkar; akılsız yaşamakmış hayatı
Ve gerçek hayat buymuş, sonu gelmez yolculuk.

Hislerden uçurumlar kadar uzaktayız taa..!
Yaşadı bu duyguyu bir ecdad, binbir ata.
..

Hiç bu kadar etkilenmedim
Sanki hiç yolculuk yapmamıştım
Bir anda duygulara kapıldım
Ağladım aktı göz yaşlarım.

Ben niye hep kahroluyorum
Neden sevgiyi paylaşamıyorum
..

Güneş her zamanki gibi uyanırsa uykusundan,
Sözler kendiliğinden taşacak derin, kan dolu kuyusundan.
Umutların yaşadığı yeni mevsimlere yolculuk,
Çıkabilse, ah bir lütuf! Dökülse dilden duygularla kalbin derinliğinden,
Belki de umduğumu bulacağım acı dolu günlerimden.
Çıkabilse, ah bir lütuf! Dökülse dilden duygularla kalbin derinliğinden,
Belki de umduğumu bulacağım acı dolu günlerimden...
..

Üzülmeyin gidenlerin ardından,
Canan gider, tende yine can kalır,
Biter bir gün en yürekli sevdalar,
Boş yere harcanmış bir zaman kalır…

Ne kadar sürerse sürsün saltanat,
Musalla taşında bir sultan kalır,
..

"herkesi kendim saydım
kendim kadar sevdim
öyle başladı YOLculuk
devrime giden yolda
yoldaş olduk yoldaşlarla
kimimiz düştük kimimiz
yorgun
..

Yolculuk var
Zamanın ötelerine doğru;
Yar ile
Yaran ile buluşma vakti
Duyamayacak, konuşamayacaksın
Bakacak ve öyle kalacaksın belki
Yolculuk var;
..

Gemide yolculuk yaparken,
Boğaza geldik birden.
Burun buruna kalırken,
Anıt'ı gördük birden.

Atatürk, zaferi almak için,
Çok çalıştı çok çalıştı.
..

Yine hüzünlerle hiçe yolculuk,
Uyur gezer o sağcılık solculuk,
Gurbet illerde il’e kulculuk,
Bazen arzu ettim olsaydım culuk.

Express tren giderken Berlin’e,
Boşuna yalvardım parlayan güne.
..

Karanlıkta küçük evlerden bir tanesi
Hep aynı, bir lokma bir hırka hikayesi
Bir göz odada üç beş çocuk
Burada olmazsa başka memlekete yolculuk.

Yeni umut, yeni emek
Gecekondu kuruldu mu damga vurulur;
..

Dumanlı dağlarda açarsa güneş
Yavaş yavaş erirse katmanları karların
Gövdesi çürüyen tohumlar fışkırır topraktan
Uzak ülkelerden göçler gelir sürü sürü
Coşkuyla çağıldarken çağlayanlar şarkısı
Ötsün bülbüller ve açılsın güller
Zirveye doğru bir yolculuk başlasın
..

Her Bir Kitap Anlatısı; Keşfedilesi Güzelliklere Açılan Bir Penceredir! .
= 000.000.006 =
Kusur Bularak Değil De, Yararlanmasını Bilerek Okumasını Bilmelidir! .

Kemal KABCIK’ın Kaleminde; Kalp Serinliği Umutlara Açılan Yolculuk! .

Aile ilişkilerinin duyarlılığında, aile fertlerini düşünce olarak değiştirmek yerine, hazır mevcut imkanların verdiği olanaklarla, verimli olabilmenin yoluna durabilmeliydi! . Aile içersindeki yerimizi iyi tayin etmeli ve uzlaştırıcı bir yaklaşımla, aile içerisi verimliliği arttırabilmenin bir yolunu bulabilmeliydi! . İyi bir baba, iyi bir anne ve söz dinleyen evlatlar; aile yapısını güçlü kılan, aile yapısını dengede tutan değerlerdir. Çekirdek aile içersinde; huzuru ve güvenliği sağlayabilmeli ve her geçen gün, yeni bir manevi kazanım ile, aile hayatının devamlılığını sağlayabilmeliydi! . İnsan; sorumluluğu ölçüsünde: başarıyı yaşayabilecek olandı! .
..

Her Bir Kitap Anlatısı; Keşfedilesi Güzelliklere Açılan Bir Penceredir! .
= 000.000.002 =
Kusur Bularak Değil De, Yararlanmasını Bilerek Okumasını Bilmelidir! .

Kemal KABCIK’ın Kaleminde; Kalp Serinliği Umutlara Açılan Yolculuk! .

Her bir insan; kendi iç âleminde yaşadığı manevi zenginliklerle: duyarlı bir yaklaşımla, kendini bilgilenmeye adamıştı. İnsan; kendine karşı bir iyilikte bulunabilmek için sarf ediyordu ve duyarlı yaklaşımlar mutluluğu zirvesinde yaşıyordu! . Doğan güneşle uyanışa geçen duyarlılıklar; bir iyiliğin peşinde iz sürerek: varoluşu yaşamak ve varoluşları yaşatmak için çaba sarf ediyordu! . Kimi kaleme alıyor, kimi kaleme alınanı okuyordu! . Hayat her şeye rağmen yaşamaya ve yaşatmaya değerdi! . Zaman; yeni kazanımları beraberinde getiriyordu ve insan çoğalıyordu: sevgi ve saygı için! .
..

Bir gözyaşı hikâyesi olmak
Yelkensiz bir kırık gemi ile yolculuk yapmak
Sevginin böylesi aşkın esen yeli
Gidişlere ömrüm yetmez böylesine

Kırık bir hüzünle gitmek
Ayrılıkta ki sonum demek
..

Her Bir Kitap Anlatısı; Keşfedilesi Güzelliklere Açılan Bir Penceredir! .
= 000.000.017 =
Kusur Bularak Değil De, Yararlanmasını Bilerek Okumasını Bilmelidir! .

Kemal KABCIK’ın Kaleminde; Kalp Serinliği Umutlara Açılan Yolculuk! .

Kitap anlatısı olmuş manevi değerlerin ışığı ile; kendi karakter donanımını nakış nakış işle ve yükselerek ilerle! . Bu dünya; acısı ve mutluluğu ile: biz insanlara sunulmuş, verimlilikte bir nimettir! . Acını ve mutluluğunu; dengede tut! . Dengede kalan manevi değerlerle; ayakların yere bassın ve ne çok kederli ol, ne de çok coşkulu! . Gerçeği gören bir bilinçle hayata tutun ve varlığını; hiç tanımadığın ve dost olmayı düşündüğün insana ada ki; dostluktan yana pay sahibi olabilenlerin arasında, yer edinebilmek sana da nasip olabilsin! .
..