Muhammet Pınaloğlu Şiirleri - Şair Muham ...

Ayrı ayrı yaşıyoruz
sen
ben
onlar
hasret kalıyoruz
özlem duyuyoruz

Nefret ediyorum gözlerimden
Seni gördüğü zaman göz yaşlarını tutamadıkları için

Nefret ediyorum dudaklarımdan
Hep senin ismini söyledikleri için

Yaşıyorum ben sensiz bu ellerde
Adını arıyorum, gezdiğim her sokakta...

Sanki benimle eve gelecekmiş gibi
Ama nafile eve geldiğimde,
Yine yalnızlık yaşıyorum işte ben

SAKLISIN

Gurbettesin hayatla savaş içerisindesin
Ankara’ ya gurbete yenilmeyeceğim
kavgası içindesin
bana göre bu konuda başarılısın.

Ben, ben, neden gülemiyorum
Bu hayat bana dar geliyor neden,
Yaşantımı hayat engelliyor bilemiyorum,
Hayat hayat, çok zor Arkadaş, gülemiyorum.

Ne yapsam ne etsem hep boşuna

Bir annenin üç tane çocuğu
ilke zeynep ışık
iki erkek bir kız
vatan için büyütmüş çocuklarını

üç tane kelimeyi taşıyorsan

Sana doymadım sızlatma
Sevdiceğim sen ağlama ağlatma.

Yüreğimdeki yangını sen yaktın
Bu yangınını sen söndürecektin.
Sen yakıp uzaklara gittin

Ne kadar önem verdim sana
hiç yol vermedin
sarki siir yazdim adina
istemedin aglayayim mi yokluguna.

Unutamam aile sevginizi

Ben yaklaştıkca sen bir inatla savruldun neden?
Açılmayacak ne derdin vardı biz Türk çocuğuyuz
Dert paylaşmak karşılıklı olmalıydı

Şimdi anladım sevilmediğimi
Boşuna sevmişim seni

.

Anneler gününde yeniden doğuyorum
bir buse veremiyorum
kelimelerle seni yaşıyorum
okudukça ağlıyorum, anne.