“Sitre-tül münteha” denen tapuna,
“Hıra’dır, Sair’dir, Tur” diye geldim.
Lütfün erişince, yokluk kapına,
Şükürle, sabırla “dur” diye geldim.
Belki kerem eder, hor hakir bakmaz,
Şirk, hata, isyanı başıma kakmaz,
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta