Yokluğunun bilmem kaçıncı yüzyılı
Tarih öncesinden bugüne uzayan.
Sensizliğin yine bilindik esareti içimde.
Ben içime,
İçim sana esir tüm zamanlarda ve zindanlarda.
Kapanır yokluğunun zindanında arka arkaya ışığa perde olan tüm kapılar,
Kararır yine güneş,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta