Yokluğun Beni Delirtiyor Şiiri - Gönül Bağ

Özlüyorum seni
Özlemini bir bilsen..
Hani ıslanır gibi
İliklerine kadar...

Hatırlar mısın o günü?
Yağmurun altında ikimiz
Sen ıslak kirpiklerinle
Üşüyen dudaklarınla
Titriyorken
Ceketini bana sarıp
Sıkıca kavramıştın yüreğinle
O sıcacık nefesinde
Hayat bulmuştu yüreğim...

Yine ıslağım sırılsıklam
Ama sensizliğe...

İliklerime kadar üşüyorum
İçim titriyor yokluğuna...

Bekliyorum her kapı çalınışında
Sanki seslenen sensin...

Özlüyorum seni
Sıcaklığını ve sarılışlarını...

Gecelerin karanlığı çökmesin
Yine yalnızım ve bomboş yatağım
Yoksun yanımda...

Ne kadar sessiz hayat
Sabah olmuyor bir türlü...

Yüzümde yine o gülümseme
Gözlerimin içine bakarken
Gülümserdim birden
Hemen anlardın bakışımla
Gülümserdin ya...
Biz susardık gözlerimiz konuşurdu
Uzanırdı elim dudağının kıyısına...

Özlüyorum be canım
Nefes alamıyorum yokluğunda
Elimi uzatıyorum yoksun
Senin kokunun olduğu şu oda
Üstüme geliyor geceleri
Bomboş sensiz
Ölüm suskunluğunda...

Kapatamıyorum gözlerimi bir türlü...
Hayalini kaybetmekten korkuyorum

Özlüyorum seni
Ne yağmurlar unutturuyor
Ne de geceler seni bana...

Şafak söküyor
Ve ben halen şarkımızı dinliyorum
Boğazımda yine düğümleniyor yaşlar...

Sensiz olmuyor
Güneş bir türlü doğmuyor...

Nereye baksam hayalin
Gülümseyen gözlerin
Yüreğimde hep fısıldıyor
Seni seviyorum sözlerin...

Olmuyor işte...
Kader seni bana getirmiyor
Yüreğim sensizliğe sarhoş
Yokluğun beni delirtiyor...