Yalnızlık değil benim derdim.
Yalnızlık suretine bürünmüş yokluk.
Melankolik bir filmin fragmanını andıran yokluk.
Yoklugun demeye dilim varmıyor bir türlü.
Küf tutan pencere çerçevelerine,
Oturduğum kafelerin masalarına
Parktaki o yalniz banka kazıdığim ismin çıkmıyor aklimdan.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta