Yokluğun Şiiri - İsmail Şahin

Sen giderken güneşi koyucam cebine
Olur ya! Üşürsün diye ayazlarda
Sen giderken son gülücüğümü vericem yüzüne
Olur ya! Üzülürsün diye yollarda

Sen giderken... Her şeyi...

Son kibriti, umudu, son parçayı
Sokuşturucam cebine
Son kanı, şiirimi, son canı, sesimi
Vericem sana. Olur ya..!

Sen giderken... Her şeyi...

Diyorsun ki “ Duyar mısın, yokluğumu? “
- Hayır
Bir sen varsın ama
Var olmak kavramının içinde
Geceleri karanlığını çaldığım sokakları
Kafe Eski’ yi unutuyorsun
Bir de oturduğumuz o masayı
(Yokluğunu nasıl hissetmemi bekliyorsun)
Bir de korkumu, yalnızlığımı, soğuğumu,
Kimsesizliğimi, gözyaşlarımı

Napayım alıcam senden de bir şeyler
Bir kaç avare adım bahçede atılacak
Bir masa, bir ağaç, yalnız oturacak
Yaralar, hasretler, buhranlar, bekleyişler
Belki biraz da
Yıkılan dünyanın altından attığın gülücükler

Alıp savurayım sözlerimi havaya
Yere düşmeyecek, şehir duracak

Sen giderken hayatımı vericem sana
Çünkü sensiz ihtiyacım olmayacak

Sen giderken... Her şeyi..

İsmail Şahin
Kayıt Tarihi : 25.5.2004 17:28:00