Yokluğun; anası olur tüm yoklukların
Çekilir hayat sahnesi perdeler iner
Bir dem açsa da güneş, hayalinle
Ardından karanlıklar ruhuma siner
Yokluğun; alır benden tüm zenginliğimi
Gönlümü çaresiz fukara bir yetim kılar
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
