Yitik cennetimiz Şiiri - İlyas Kaplan

zira hayat
gündelik koşuşturmanın debdebeleriyle
üzerimizde birçok kir bırakır
katmanlaşan kir
etten bir beton yığını haline getirir bizi

yükümüz artar
belimiz bükülür
kalbimiz eğrilir
gözlerimiz kararır
bir diriliş aydınlığına erdirecek
muştuyu bekler dururuz

ve an gelir
yeni bir heyecan başlar
kendine uzaklaşan insanın özüne dönüş serüveni
ümidimizin bahar dalları gibi
çiçek açıp yeşerir
en kıraç toprağımız

müjdenin can bulduğu bir zaman dilimidir artık
yaslanıp soluklanacak bir ağaç
kirlenmiş ruhlara abıhayat
daralmış kalplere inşirah
kararmış gözlere fer
pranga vurulan ruhlara özgürlük vaktidir

kalben, ruhen ve bedenen
büyük bir arınma atmosferi içine gireriz
Rabbine karşı ubudiyet vazifesini
hakkıyla yerine getirebilme gayretini
en büyük yücelik olduğunun idrakine vararak

zahiri alemden mana alemine rehberlik eden
yeni bir meşveret çıkar karşımıza
sabır ile yoğurup
itaat ile yontar insanı
sıkışıp kalan ruhumuz dirilir
söküklerimiz dikilir
boşluklarımız doldurulur
onulmaz yaralarımız iyileşir
yükümüz hafifler
azat oluruz

uzun süren gecelerde
uykunun her demi vurur göz kapaklarına
fecirlere dek
ruhani bir temizlenmenin
bitmek tükenmek bilmeyen bir membaın
içinde buluruz kendimizi

hem baharın beşareti
hem muştuların baharı vuku bulur
önümüz arkamız
sağımız solumuz
müjde çiçekleri açar
neşvesiyle nasiplendirir bizi
Rabbimiz

yitik cennetimizi
huzur ikliminin kapısında buluruz
içten bir tebessümle buyur ediliriz
peygamber armağanına

günah karanlığında kıvrananlara
aydınlığa doğru koşanlara
ve susamışlara
yeni bir umut
yeni bir soluk
ilahi bir teselli hediye edilir
öylece
bereketlenir gönlümüz

yeni bir günün sabahında
ufkumuzu saran ışık
bir ruhul-kudüs gibi iner ruhumuza
en güzel
en özel
anlarla renklenir derunumuz

redfer