Bir adam var, mazinin karanlık sahifelerinde kaybolmuş,
Zemherî bir rüzgâr gibi, dokunduğu her şeyi üşüten.
Sinesi mühürlenmiş, dilinde suskunluğun kilidi,
Ne bir feryat salabilir âleme, ne de bir âh ile serzenişte bulunabilir.
Zaman, ona dokunmaz artık, saatler dahi sırtını dönmüş,
Gözleri, bir mehtabı seyredip de ona erişemeyen müptela gibi.
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta