Sokakları dolaştım yağmur gibi sessizce
Hiç bir şey değişmemiş sanki yirmi yıl önce
Hani ilaçtı zaman diyordun ki tek çare
Bu gönlüm bu sokaklar hala yirmi yıl önce
Yine gözlerimden yaş akıyor yavaş yavaş
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
