Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Yine kızıl gonca gibi dudağın
Saçları dalgalı Ankara kızı
Al al olmuş tatlı güzel yanağın
...Bakışı hülyalı Ankara kızı
...Ben sana sevdalı Ankara kızı.
* * *

İstanbul’u fethetti, Fatih Sultan Mehmet Han,
Bin dört yüz elli üçte, Doğu Roma-Bizans’tan,
Elimizden aldılar, Bizans oyunlarıyla,
Gene fethetmek gerek, bu şehri yeni baştan!

Ankara, 29.05.2015

Efendim bir mâruzatım var size;
Böyle çaresiz bırakmayın beni.
Nasıl başlayayım bilmem ki söze,
Acıyın, yabana atmayın beni.
.....................
Hem çok acılar çektim, çok da çile,

Boşver dünyanın bütün keder ve elemine,
Dalıver gitsin şimdi rüyalar âlemine.

Ankara, 10.10.2015

Seni bu adam çok seviyordu de,
Her gece düşünde görüyordu de,
Aşkınla yanıp tutuşuyordu de,
Görmediğim her gün öldüm, de O'na.

Ankara, 23.09.2015,

Senin için bin kere bu canımı veririm,
Akşam ölür, sabaha ben sana dirilirim.
İstersen götür beni dünyanın bir ucuna,
Nereye diye sormam, yine senle gelirim.

Kızılay/Ankara, 22.09.2015

Salına salına benim önümden
Bir Dünya güzeli geçti bu sabah.
Gözlerim kamaştı O'nun yüzünden
İki Güneş ışık saçtı bu sabah.

Bilkent/Ankara, 03.09.2015

GöRtlük o kadar çok ki, yazmakla da bitmiyor,
Muhalefeti topla, bunlar kadar etmiyor.
Hemen tıkıyor hapse; gasteci, asker, yazar
Gerçekleri duyunca hiç hoşuna gitmiyor.

Ankara, 19.05.2015

Bir Uzun’la bir Kısa, memleketin başında,
Bir de sahte Hoca var, Okyanus’un ucunda,
Muhalefet dediğin, hepsi mal-mülk peşinde,
Yaptıkları göRtlükler, eşi yoktur acunda.

Ankara, 19.05.2015

Umutsuzluk da kötü, hayalperest olmak da,
Sonu ya çöküntüdür, ya hayal kırıklığı.
Hiçbir şey yokmuş gibi sanki yaşamak var da...
En kötü ihtimalle bir gönül burukluğu.

Bilkent/Ankara, 10.09.2015