Yılmaz Bekaroğlu Şiirleri - Şair Yılmaz ...

Aşkın saati durdu kalbimde, 22 yıl oldu.
Aşkım, sevgim, annem ebedi hayatta.
Bekleyen kadınım, oğlum bu dünyada,
ömür kısaydı, olmadı.
Rabbimin cennetinde buluşuruz inşallah.

Güldüğüme bakma, acılarım elli altı yılda saklıdır.
Gün yüzü görmemiş acılarım var,
mezarlıkta biri eşim, biri oğlum.

Bir fotoğraf kaldı duvarda sararmış,
gülüşleriyle yanar geceleri.

Alaca karanlığa düştüm, baba
Gün güne ağır, yağmurlu
Buhulu gözlerim doldu, akıyor
Yanaklarımdan, baba

Gece sustu, sokaklar ağlar,

Kuruyan yüreğime suyu taşıyan sevdiğim,
Şimdi hayat verdin bedenime.
Kalbim, kalbimiz atıyor — dinle,
Dinle, ellerinde can bulduğum,
Bebeğimin annesi.

Ağustos ayında yüreğim terliyor.
Üşüyorum, yakalandım annem amansız ölüme.
Haktır şerbetim, çok tatlı annem.
Her şeyi bilirim artık, annem, sakladım ölümü toprağa.

Annem, benden önce ölen bebeklere ne dersin annem?

Bekar oğlu, bir ömür daha öldü.
Bir ömür daha toprağa koyuldu gardaş.
N’oldu şimdi, uyandında ölmedin mi?
Yoksa öldüğünde dönmedin mi gardaş?
O yerlerde kara kışı, yoksa baharı görmedin mi babam?

Yoruldum, boğuyor beni yalnız aşk.
Acısı, sevgisi, belirsizlik...
Taşıyamıyorum, kalbimde ağrısı,
Yüreğimde yarası.

Düşünürüm günlerdir,

Sen hiç çocuk gözlerimin bakışında aşkı gördün mü?
Sen hiç kirpiklerimin üstünde aşkı,
gizli dudaklarımda sakladığımı gördün mü?
Senin hiç çocuk yaşta elinden,
çocuk sevdân alındığını gördün mü?
Sen hiç itilip dövüldün mü?

Yaraların iyileşti mi, evlat?
Ben yaralarım iyileşti zannederken,
Başka yaraları görünce
Kendi yaralarımı da unuttum, evlat.

İnsana bir insan lazımken, evlat,

Gelir misin? Gidiyorum, vaktim çok az, son.
Bir kez görebilsem seni sevgilim, bir daha.
Kısmet ya, görür ya da göremeyiz,
birbirimizi ölümde var ya sevgilim.

Gözlerim alışmış beklemeye,