Hayvanlar gibi girerler içeriye
Bir yogacı misali çevirdiğim düşüncelerin
Başak olmadığı o gülhatmi alanından,
Fakat tazelik, öylesine arı bir karanlık
Donar ve bulunur.
Ey Tanrı, boş siyahında
Senin gibi değilim ben,
Her yere yapışık yıldızlar, parlak aptal konfeti.
Hiç mi hiç arzulamadığım
Ölümsüzlük sıkar beni.
Benim sevdiğim şey
Hareket eden şu piston...
Ruhum ölür onun için.
Ve atların toynakları,
Oradaki merhametsiz vuruş.
Ve sen, koca Stasis…
Nedir bunda onca övülecek şey!
Bir kaplan mıdır bu yıl, kapı önündeki bu kükreme?
Bir İsa’dır bu,
Müthiştir
Ondaki Tanrı-ısırığı
Uçup ölmek ve tamamlanmak bununla?
Kan böğürtlenleri kendi kendileridir, çok sessizdirler.
Toynaklar istemez bunu,
Uzak mavi gökte tıslar pistonlar.
(1962)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 4.10.2009 11:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Years by Sylvia Plath They enter as animals from the outer Space of holly where spikes Are not thoughts I turn on, like a Yogi, But greenness, darkness so pure They freeze and are. O God, I am not like you In your vacuous black, Stars stuck all over, bright stupid confetti. Eternity bores me, I never wanted it. What I love is The piston in motion... My soul dies before it. And the hooves of the horses, There merciless churn. And you, great Stasis... What is so great in that! Is it a tiger this year, this roar at the door? It is a Christus, The awful God-bit in him Dying to fly and be done with it? The blood berries are themselves, they are very still. The hooves will not have it, In blue distance the pistons hiss. (1962)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!