Ferhat’a özendim dün gece, deldim dağı taşı
Bir çuval şiirimi çıkaracak yer bulamadım mapustan
Gökkuşağı elimde, yıldırımlar düşüyorum keyfimce
Kimse anlamıyor halimden, ne zencefil, ne de karanfil
Ağır takılan hasretleri takıyorum oltamın ucuna
Tembel bir baykuşun keyfini bozmak için değil elbette
Mayıs akşamlarına atıyorum oltamı, eylül çıkıyor
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
