Yıldızları Yakabilir miydik?

Biz bu sevdayı nerede, nasıl bulduk da,
Niye kaybettik, hâlâ çözemedik.
Yoksa geçmişle oyalanıp,
En kıymetli an – "şimdi"yi mi kaybettik?
Ama ikimizden biri,
Doğruları söylemek istemedi...
Biz mi kaybettik sevdamızı,
Yoksa sevda mı bizi bizden aldı, fark edemedik.
Biz bile "biz" olamadan,
Sen ve ben, nasıl birbirimizi yitirdik, bilemedik.

Ne susabildik,
Ne de vedalaşabildik.
Ne kaçabildik birbirimizden,
Ne de bir arada durabildik.
Ne de son bir defa bakışabildik...
Ne sen gidebildin,
Ne ben kalabildim.
Ne yıldızları tutuşturabildik,
Ne de yıldızları yaka bilir miydik, öğrenemedik.
Kamaşan gözlerle göğe bakamadık.
Titreyen ellerle yaktığımız sigarayı
Nefes nefes tükettik.
Özlemi, hayalleri,
Düşen küllerle yitirdik.

Ateşi sönmeden
Neredeyse paketi bitirdik.
Derdi, hasreti,
Dumanlara gizledik.
Ve en sonunda
Yıldızlara yaşlı gözlerle bakmayı öğrendik.

Biz, bir bardak çayı bile birlikte içemedik.
Ama birlikte içmenin hayalini
Hiçbir zaman bırakmadık.
Ne sen yalan söyleyebildin…
Ne ben, senin yalan söyleyebileceğine inanabildim.
Ne sen vazgeçtin,
Ne de ben senden vazgeçebildim.

İkimiz ayrı yollarda,
Ayrı yıllarda,
Ayrı şehirlerde,
Ve sadece bu yalan dünyada…
Ne sen bana yetişebilirsin,
Ne de ben seni bekleyebilirim.

Hayat bozuk bir saat gibiydi;
Sadece iki kere doğruyu gösterdi.
Ama ben, iki doğru zaman arasında kaldım…
Ve yine ikisinden birini de on ikiden vuramadım.

Ne yaşadığım anda kalabildim,
Ne de o anı tam yaşayabildim.
Senin aşkının kitabını yazamadım,
Benim aşkımı da kimse okuyamadı.
Tozlu bir rafta,
Sayfaları açılmamış bir kitap gibi kaldım.
Ne anlatabildim yazılanları,
Ne de yeni baştan yazılabildim.

Sonuç hiç değişmedi;
Anlaşılmaz kaldım…
Ve yazılanlardan da kurtulamadım.

Ne ayrılabildik,
Ne de birleşebildik.
Biz bu sevgiyi nerede bulduk da
Bu kadar çabuk kaybettik?
Geçmişle oyalanırken
Şimdiki zamanımızı mı tükettik?

Olmadı…
Olamadı…
Olmuyor…
Yoksa zamanın içinde
Birlikte olmamız gereken anı mı kaçırdık?

Ne bir arada olabildik,
Ne susabildik,
Ne konuşabildik…
Ne kaçarcasına vedalaşabildik,
Ne de ayrılırcasına bakışabildik.
Ne yıldızları tutuşturabildik,
Ne de kamaşan gözlerle o yıldızlara bakabildik.

Ne de birbirimizin gözlerinde kaybolabildik.
Ne sen ne ben,
Gitmek isteyip de gidemediğimiz o anda
"Gitme… Gitme, sana ihtiyacım var"
diyebildik.
Ne de ardından
"Gitme… Kal" diye seslenebildik.