Yıkayalım Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir anı bıraktım suya, çözdü kirini..
Ak köpükler, yavaş yavaş yükselirken,
Bir oyun başlattım, lekelerle,
Geçmişe daldır şimdi, ellerini sen de.
Seslenelim ırmağa, duruluğu getirsin o.
Dibe çöksün, tortular özgürce,
Buluşalım berraklıkta..
Saflıktan söz et bana yeniden,
Kifayetsizdir sıfatlar,
Arınma olsun adı, tek dokunuşla tamamla.
Çekinme! Mahsuru yok, akıştayız.
*
Saklayalım izleri, hisleri..
Anlat şimdi pası, gıcırtısız ve derinden,
Öyle bir fırçala ki, kimse görmesin.
Şimdi biraz, çivit mavisi,
Oraya, buraya,
Biraz umut beyazlığı, köpüklü,
Tamamlandı şimdi, aynaya yönelelim..
Dar gelsin suretimiz bedene, ferahlasın vicdanımız.
Çağıralım okyanusları,
Mesela, Tethys Okeanos'u
Devralsın bu yükü,
Onlar yutsun olmazsa, bu kiri,
Temizlensin evren.
Sen? Aldırma, dur ve seyret,
Unutma, hala akıntının içindesin.
Geçelim anları, boşa savuralım,
Ömrümüz aksın gitsin,
Dönülmez nehre girelim.
Çekinme!
Bunun tarifi ne? Arınıyoruz..
Değdiği her yere, bir damla daha damlatalım,
Şimdi aç ruhunu,
Yıkayalım..