“İt ürür kervan yürür” derdi atalarımız,
Sözümüzden önce çıkardı yola, atlarımız.
Cenkte, bozkırlarda açılırdı kanatlarımız,
Kaval, ıslık, kopuz çalardı dağda yiğitler.
Kılıçlar kan kokar, urbalar yamalı olurdu,
Mücahitler, at üstünde yiyip hem uyurdu.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta