İçimden şiir yazmak gelmiyor
Ne kadar boynu bükük, ne mahsun kelimeler
Değilmi ki artık bana böyle uzaksın
Değilmi ki içinden çıkılmaz oldu sevdam
Ve madem ki aşk için gözyaşına değmiyor
Bırakmak gerek artık bir köşeye kalemi
Paylaşmaktı en güzeli
Bir sigara molasında
Duman duman bölüşmek birlikteliği
Aynı anda aynı şarkıları söylemek
Aynı tadı almak “İzmir İzmir” dergisinden
Aynı güzel yarınlardan söz etmek…
Büyü sürüyor…
Büyü sarıyor…
Büyü yarıyor duvarlarımı…
Giriyor dünyama küçücük bir kuş
Küçücük bir temas, masum dokunuş
Mutlu mesut yaşarken böyle kendi köşemde
Ekmeğim aşım tamdı, eksik değil neşemde
Şimdi çıkıp, yok canım, öyle değil, desemde
Gözün gözüme değse sanki kalbim duracak
Bu nasıl bir ezadır, bok var aşık olacak.
Şimdi gideceksin ya, gelme istersen
Her şeyi alıpta gidemezsin ya...
Masada izin kalır
Aklımda yüzün kalır
Kulağımdan sesini de silemezsin ya...
Ararsan gönlüm kalır.
Bak yine yağmur bulutları toplandı
Bilmem ki grileri sen de çok sever misin?
Arkandan dökebilsem yağan tüm yağmurları
Çabucak döner misin?
Tut ki ben,
bayramlıkları komşuları tarafından alınan
öksüz çocuk gibiyim...
Ondandır
Ne hediyeler sevindirir
Ne dört duvar arasına
Bana seni anlatma…
Ben bir sensizliği tanırım
-yoğun ve ıssız-
Aramadığın tüm gecelerde
Ve sana beni anlatmanın
imkansızlığını bilirim
Hala buralarda bir yerdesin
Unuttuğum o kokun kimbilir hangi tende
hangi dudakta izin tadını unuttuğum
Ve sen…
Nerdesin? ..
Unutamadığım bir türlü…
Asansör’de izliyoruz güneşin batışını
Yer; Dario Moreno Sokağı
Vakit; akşamüzeri
Ayaklarımızın altında İzmir,
Başımızda bulutlar…
Yakamozlanıyor denizde sevda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!