Yeşil Gölün Avaresi Şiiri - İrfan Kaya

Gözlerinde,
Yeşil gölün suları dağ eteklerine iner
Avare, şarkı tellendirirdi çatlak notalarda
Zamanın ipine takılır,
Dünyayı ayak izlerinde bırakır giderdi
Çimenler üzerinde parmak ucu.
Elinin eklemleri en çok yırtık cebini severdi
Yakaları her dem asi

Yeşil gölün suları beste yapar martı kuşlarına
Avare yamalı damlarda sohbet ederdi
Damarlarıyla yaprakların
Kirpiklerini hüzünlerin tepelerine uçurur
Tütün kokardı ceketi
Korkardı, meteliği yoksa bir içimlik cigaraya

Yeşil gölün suları sarmaş dolaş toprak yolla
Avare at arabasının izinden yürürdü umarsız
Ruhunda büyük adam çağlayanı
Avlulara dek yarışırdı sincaplarla
İki nefes sis bırakırdı çitlere
Dalga yapmıyorsa fırlattığı taşlar
Oturur ağlardı kızaran güneşe

Yeşil gölün suları kasabaya yankılanır akşamları
Avare gitar teli olurdu ahşap kaldırımlara
Taş gördüğünde yol üstü, sevinirdi ayakları
Tepinirdi uzunca izmarit bulsa
Karnı açsa hayıflanmazdı
Çeşmeler başıboş akıyorsa

Yeşil gölün suları gömülür yıldızlara usul usul
Avarenin kötü huyları çıkar gelir koca kaşlarına
Bir kıza âşıktı yosun gözlü
İtirafını mumlardan akıtırdı
Yalnızlığı kara tüylü kunduzun dişleri
Damarları çekilir, gözleri akardı gece sonlarına

Yeşil gözlün suları kıp kızıl ne zamandır
Diyorlar; Balkayası’nın uçurumlarında sır olmuş
Avare,
Bulut olmuş, martı olmuş.