Pınar Koç - Yerde yeşerttiğim sarmaşıkla ...

Gri incileri andıran simli gözyaşlarımdan,asla yerin ve göğün bir daha bir araya gelemeyeceğini anladım…
Kimsesiz soğuk bir rüzgar eserdi yalnızlıkların vurduğu yüreklerden…
İçimi acıtırdı ve kimi zaman yakardı,derin bir iç çekişimin amansız ahh’ları…
Yalnızlığım mı vururdu henüz sobelenmemiş düşüncelerimi,
Yoksa düşüncelerim mi sürüklerdi beni, karanlık kuytu bir köşede açan, kardelen çiçeği benzeri yalnızlığıma…
Yorgundum artık,
Ve titreyen dizlerimle ayakta kalmak….