Yeniden uyuyuş ve kalkış Şiiri - Gulê Bahar

Yeniden uyuyuş ve kalkış…
Sara nöbetleri
sıçramalar ve hakimiyet kaybı.
Sinir sistemimde sıkışıp kalması düşüncelerimin ve
Kaldıramaması duygularımın
kendi ödevlerini
Zira o ödevler
aklımın ödevleri.

Dalgalanıyor da
durulamıyorum.

Ağır geliyor tenime
Etrafımda yaşanılan kargaşa ve
Ten alerjilerle açıyor gözlerini
yeni güne
Genetiktir bazı reaksiyonlar…

Raylarda aramalı
Paramparça olmuş kocaman
hayallerimi
Trenlerin vagonları altında
eziktirler şimdi.

Küçültürüm kendimi
Yaşamla inatlaşır daimi
sabeplerim,
Bundandır büyümeyi asla
istemeyişi kalbimin.

Evet
Ben başıma buyruğum belki
Fakat yaşamın kendi başındadır
boyundurluğu.

Ben,
can olsun toprağına diye
Asilce küçülürken yaprağımda
Sen,
hep daha fazlası olasın diye
Çürüyorsun küçülmeye
meyillenen karanlığımda.

Sen,
sözde hedefe vagonlarınla uçarak gerileyen…
Aslını unutmuşsun
Aslında hedef yolun ta
kendisiyken.

Yenice uyandım şimdi,
Geceden kalma
uykusuzluğumdan.
Sinir hücrelerime sıkışmış
düşünce nöbetlerim…
Girdiğim narin nefes savaşları
Devamıma direnirken
Anamı değil sadece
Beni de ağlatmışlar
beynimden…