Yeniden Doğarken Şiiri - Seyrani Göl

Sustum uzun uzun…
Kelimesi bitti içimin,
Bir mevsim boyu göğsümde taş gibi
Taşıdım seni.

Ama şimdi
Bir rüzgâr esti içimde,
Ve bir bir dağıldı senli gölgeler.
Artık kendime yürüyorum,
Adımlarım ağır değil.

Aynaya baktım bu sabah,
Gözlerimde ne sen vardın ne eksik bir yan.
Yeniden başlamanın eşiğindeyim,
Ne varsa arkada
Bırakmaya razıyım.

Bir kalbin yasını tutmaz sonsuza dek,
Çünkü hayat,
Bazen en güzel çiçeği
Kurumuş bir daldan büyütür.
Ben oradayım şimdi,
Yeniden doğarken
Kendimden.
S.GÖL