Yazılmayan Sözcükler Şiiri - Kasım Kobakçı

Yazılmayan sözcükler,
Sessizlikte boğuldular.
Bununla yok olmadılar,
Böylece belirecekler.
*
Durdu gecenin nefesi,
Işıkları çekildiğinde.
Kayboldu gitti öylece,
Nereye, niye bilinmez.
*
Tuhaf ve ani bir çığlık,
Hissedilir, duyulmaz ancak,
Daraldı, bir boşluğun içinde,
Anlayamadık, ne olduğunu.
*
Yazılmayan sözcükler,
Enerji topluyorlar.
Vakitsiz olduğunu,
Çok zor, anlaması.
*
Umut mu, ağır bastı,
Sanırım, çok hafif geldi.
Ama bu, başlangıç olmadı.
Açmadı yazın çiçekleri.
*
Erken uyanınca düşünce,
Sanırsın ki, hiç uyumamış;
Var olmayı sever oysa, varlık,
Öyleyse neden, bu karanlık?
*
Tuhaf ve ani bir esinti,
Kötü sonuçlar doğurdu,
Korkuyordu yayılanlardan,
Sardılar, her yeri.
*
Ve çok hızlıydı uğuldayanlar.
Ama varacakları noktayı,
Çizmiştim çoktan.
İşte şu, ıslak kuma...
*
Gidenler ve türeyenler,
Biliyordular oysa bunu.
Ama yine de,
Hayal kırıklığına uğradılar.