Saçlarını her okşayıp kokladığımda, dünyanın tüm çiçekleri sen kokuyordu…
Ellerine dokunmak, bedenimden bir şeylerin kopmasıydı. Güzelliğin bir bardak çay tazeliği
ve demindeydi… Ne şiirler ne sözler yanına yaklaşamazken, bende uzaklaşıyordum senden…
Hayat bizi sınıyor ve atılan zarlar dubara geliyordu. Yaşadıklarımız hepyek gelmiş olsa bile…
Öyle acımasız, öyle yalnızlık dolu…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta