Yavuz Değirmenci Şiirleri - Şair Yavuz D ...

Sinemde ki yangınlar,sen gidince başladı
Derin-derin harlandı,tütüyor görmez misin?
Kanattı yüreğimi,ta bağrımı şişledi
Müjganın gam okları,batıyor görmez misin?

Bu gönül ayrılığın zehrini tattığın da,

Vefasız yar sormuş nicedir diye
Hayatımdan boş vereyim götürün
Çileleri sunmuş bana hediye
Bin içinden beş vereyim götürün

Sevdanın yükünü vurdu sırtıma

Her gece sessiz-sessiz giriyorsun düşüme
Senle çarpar yüreğim,hayalinle sızarım
Her nefeste bakışın dikilince karşıma
Uykumdan uyandıran gözlerime kızarım…

Yine sensiz bir akşam, sensizlikten bir gece

Yağmur vuruyor camlara
Yağmur yağıyor dallara
Yağmur düşüyor güllere

Camlar kırık,
Dallar kırık,

Gel gönlümün maralı,hele otur yanıma
Bülbülün tünediği bütün dallar kıskansın..
Buğulu bakışların canlar katsın canıma
Sevdiğini fısılda bütün diller kıskansın

Öyle bir öpüver ki;harı güneşi yaksın

Uzaklardan geldim bir su ver bacı
Sokağımı ıssız görmek ne acı
Doğduğum toprakta oldum yabancı
Geri döndüm kalamadım gel hele

Hani kapılarda gülen insanlar?

Yüzüne bakınca,dondu gözlerim
Öylece bağlandım, aşka söz aldım
Ömür mevsiminde bitti Yaz’larım
İlkbahar kalmadı,hazan-güz aldım

Sevda ateşleri saldı içime

Evimin kapanan kapısı ondan
Bacasını örten çatısı ondan
Veysel'in sazının yapısı ondan
Hayatın yoldaşı ağaçtır ağaç

Buluta yağmuru,suyu o verir

Seni andım da gene gözlerim yaşla doldu
Seninle ayrılalı bilmem kaç sene oldu
Oynadığım sokaklar, cennet Çene Çayırı
Ben gidince ardımdan hıçkırıp ağlıyordu

Millet bahçesi bana bahçe değil cennetti

Gülistan bağının türlü rengisin
Cennetin gülünden güzelsin yarim
Hazinede mücevherin dengisin
Kırmızı lâlinden güzelsin yarim

Cemalin Güneş’ten,endamın soydan