Islak yolların neferi
Kuru günüme su sıçrattı
2 damlada boğdu
-kaldım
can sana
canan(lığım) sana
eylül adıyla
salına salına
dolanırım da
Biçkisi teğelinden öte gidemeyen yaşamlar vardı
Dar karanlık sokak aralarında
Küf kokularına iğreti yapışan dudak aralarından
Nefes toplarlardı
Bedeli bedeninde moraran
Şehrin dudaklarında konaklarsınız
Bir şehir ki t/adı is kokan
İsinde mis tutan
Islandıkça tüten şehir
Yağmur
İstanbul günüm
Kadıköy iskele
Büfe yanı
Rüzgar, çay, sigara
Peşi sıra insan
Ne zaman yükseldin
O zaman battın
Güneş yüzün
Saatinde hüzün
Köpüklerinde inciler yokmuş
bu şehrin
yar sarnıçlarından
dilek çeşmesine süzülen
orman özlemli
beton çocuğum
Yazamadıklarından da mesul
Yetmemiştir aklı eli
Yetmişi de devirse
İçteki maktul
İçteki katil
Vakarlı nakşolmak yaşına
Gergef gerçekliğine acılar
Oysa...
Büyümek ağlayamamakmış
Gerildikçe şakakların
Israrla takip ediyorum şiirlerini. Siteye şiir eklemediği gün kendi kendime neden eklemediki sinirlendiğim nadir şairlerden biri. Güzel yazıyor.. Alıştıktan sonra tarzına bırakamıyorsunuz... Tebrikler Yasemin Hanım...