Yasemin Sezer Şiirleri - Şair Yasemin Sezer

Tanrılar yaratıldı insanlarda
Doyumsuz zihinlere vitamin niyetine
Kırmızı, pembe, sarı doğdu
Devran tutan güneşlerde

İnsan olanın tuttuğu cevher

Kaçışlar arası banliyö
Tıkırında tüttürülen yol
Boğuluyor ahları
Ezdiği tren raylarında
Bin bir soru peşi sıra

Alkolün dimağda bıraktığı tat
Görürsün, görünürsün sek
Ay doğar su birikintilerinden
Ne riya ne sual
Yaklaşır tüm imanlar dip dibe
İşin fenası gerçektir

Akasyalar

Tüf tepelerinden akıl dilenir akasyalar
Sahil kor güneşi dağlara asar
Abis dibinde kan kızıldır magmalar
Akut çiçeğinden lavlar taşar

Sürme çektim kapakçıklarına kalbin
Biraz bitkin çokça dargın zihnime
Az yön verseydi ya seferine

Beş taş oynunu bilemedim de hiç
Bilmeden oynadım şu garibime

Er
Dem
Doğunca
Katran
(S) aklanır

Can çıkmazı kanmalarda buldum es ki ben
Yenilenmek vasat teselliydi alacalarında
Aşkın dönüşlerinden topladığım tohumlar
Vurgun yemişlere filiz verdi dikenli

Kanatarak geçtiğim yollar ki gamsız

Şehrin tüm ışıklarını söndürebilir miydik?
Bir mum olsun yanmaksızın
Bedenimin ışıkları söndü sanki
İnsancıllığımı da aldırdım
Hoyratım, savruğum
Senli nefes alırken

Gündüzüm gece harmanlı
Soluk da tutsak
Rüyalara tutunsam yok ki tutamacı
Davetsiz misafirin hediyesi
Anlamsız gamsız ihanetimi
Açınca kurdeleleri

Elleri titrek dilenci
Yorgun niyazdan
Buruşuk avuç içlerinde
Üç-beş kuruş eskiden

Bakışlarını düşürdüğü kaldırım taşları