Yarim İstanbul Şiiri - Mustafa Arıcı

Öpeyim gerdanından
Yarim İstanbul
Denizinin açıklarında yoğrulup
Boğazında demleneyim
Sen durdukça yerinde
Ben sana geleyim
Bilirim terketmezsin beni
Bırakıp gitmezsin
Bir damla hüzün, biraz yakamoz
Camlarında yalının renkli renkli kavanoz
Dibine mi düştün dünyanın İstanbul?
Kuyu kuyu, mezar mezar salınırsın
Ayna gibi gökkubbeyi yüzüne yansıtırsın
Sularında büyü var
Gölgende masumiyet
Sen haşinliği bile ağlatırsın
Yitip gittik yine bu baharda böyle
Aşk bir sonraki yıla kaldı
Şimdi alabildiğine sessizlik,
Alabildiğine hiçlik
Yarim İstanbul;
Seni kimler aldı?