Küçüktüm ufak tefek oynuyordum annemin yanında
bütün dünya çiçek bahçesi her canlı insandı bana
babam geldi birden öfkeyle saldırdı meleyime
yapma diye diye bağırıyordum sonrada döndü bana
üstüme kapandı meleyim kurtardı beni güya
her tarafım ezik çürük onlarda bişeymiki
yüreyimde kocaman bir yara
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta