Yar aradim Şiiri - Yaren Atalar

Allah Yâr Olsun

Yâr aradım, yâr içinde
Her bakışta aşkı düşledim
Dünya denen gölge oyunu
Gönlümde bir perdeydi,
Aralandı…
Ve ben sandım ki yâr sensin
Meğer yâr O imiş,
Sen suretmişsin.

Aşk ki, mecâzdan hakikate yürür
Bir bakışta canı yakan
O dîvâne ateştir,
Yandım, ey Dost, yandım da
Ser vermeyi öğrendim
Tenim düştü, canım kurtuldu
Allah yâr olsun dedim
Dert kalmadı.

Sükût ettim,
Çünkü aşk söze sığmazdı
İsmim unutuldu,
Çünkü vuslatta kimlik gerekmezdi
Bir gece secdeye düştüm
Toprak oldum
Ve işte o an,
Topraktan doğdum yeniden.

İçimde bir Hira mağarası
Her yalnızlığımda bir vahiy
Nefs susunca,
Rahmet konuştu
Her “Lâ” deyişimde
Bir perde kalktı
“İllâ” diyebildim sonunda.
Ve aşkın en yücesine
Boyun büktüm
Allah yâr olsun dedim
Kâinat sustu.

Ne ten kaldı, ne zaman
Ne sen kaldın, ne ben
Bir “Hu” sesiyle
Eridi her fani hayal
Aşk, aşkın sahibine döndü
Yol, yolcuyu yuttu
Ben yok oldum,
O kaldı sadece.

Ey aşk,
Ey ilahi sır,
Ey geceye düşen nur
Allah yâr olsun
Diyebilen gönüllere
Ve yârsızlıkla olgunlaşan
Canlara selam olsun