Çatısı sağlam, duvarları terk edilmiş bir evin içerisindeyim.
Her köşesinde anılar sarmaşık gibi sarmış kapıyı.
Duvarlardan içeri girdiğimde korkutucu bir yeşil ile karşı karşıyayım.
Oysa burasıydı benim evim, burada öptüm kokladım çocuklarımı,
Buradaydı evin annesi, hiç bitmeyecek bir sevginin sözde tükenmezdi nefesi.
Bu çatıydı benim sığındığım kalem,
Ve kalem ile yazdığım şiirlerin mekanıydı bu çatı ki totem.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var